Yılın ilk aylarıydı, kış Karadeniz’de soğuk rüzgarlar, yağmurlar ile bizim küçük bedenimizi eziyordu. Yaşadığım şehre çok uzak olmayan ama o günlerin ulaşım imkanları ile en az dört saat otobüs yolculuğu gerektiren bir başka şehirde, bir koleje gidiyordum. Hava öylesine soğuktu ki, teneffüse çıktığımızda küçük parmaklarımın beyaza kestiğini hatırlarım. Kalabalık bir sınıfta, aynı yaşlarda, olduğundan büyük davranmaya çalışan, bir çoğu çevre şehirlerden gelmiş, henüz terk edilmişlik duygusunu üstünden atamamış belki kırk kişiydik. Neredeyse sürekli İngilizce dersi aldığımız sınıfta, çok az öğrenci o şehirde yaşıyordu. Soğuk ve yalnızlık, ağır bir fakirlik hissi veriyordu hepimize. Günün son zili çaldığında, biz “yatılılar” büyük İngilizce kitaplarına sarılıp bir üst kattaki yatakhanelere giderken, diğer öğrenciler askıdaki montlarını giyer, eldivenlerini, berelerini takar, atkılarını sardıktan sonra büyük bir heybetle açılan ve bize yasak olan o bahçe kapısından d...
-- Günlük / Öyküler / Denemeler --