Mefta Mudiler Servisi Ufukta, ışıkların o en derin ve en karanlık olduğu anlardan birinde, bulutlarda tatlı bir mavi, hırsız bir kızılla karışıyordu. Oysa, tüm üzerinde sadece bulunduğu yeri değil, içinde bulunduğu anı, kalbinin en gizli yerlerini, karanlık içinde bırakan, çok kötü, çok hain, çok acı veren bir bulut vardı. Bulut, katmer katmer karanlık ve mutsuzluk bırakıyordu sanki ona. Yine de bulutun lif lif ayrıldığı, parçalandığı ve tüm gücünü bıraktığı o uzaklarda rengi masum bir beyaza, buz mavisine ve sonunda mutlu bir gökyüzü aydınlığına kavuşuyordu. Uzaklardan ayırmadığı bal sarısı gözlerinden yaşlar minik damlalar halinde aktı yüzüne. Titreyen elleri sigaradan bir duman daha çekti içine. Sessiz, kimsesiz ve içten ağlamasına bıraktı kendini. İçini acıtanın ne olduğunu, hangi kaybın daha büyük olduğunu düşünmedi. Düşünemedi. Üşüdü. Ezgi çok ama çok üşüdü. Hayatında hiç üşümediği kadar üşüdü. Elleri kendisini sardı ve yalnızlığına boğuldu bir ...