I Hayal-Meyal hatırlıyorum. dev gibi, dünya kadar büyük bir bahçeydi. Aklımda yeşillik ve çiçekler kalmış, bahar şarkıları gibi bir Nisan ayı... Üst dalları göğe uzanan bir erik ağacı vardı. Dolu dolu, bereketinden yerlere değen yaprakları, verdikleri için şükranla eğiliyordu sanki. Minik parmaklarımın arasında kocaman görünürdü Papaz erikleri. Belki altı yaşındaydım. Ağacın altında, yeşil yaprakların arasından bakarak, erikleri arardı gözlerim. Güneş aralardan sızar, damla damla renk oyunları oynardı. Gözlerimi kapattığımda, yaprakların sesi, bir ninni gibi gelirdi. Galiba, bir daha asla o erik ağacının gölgesindeki kadar mutlu olamadım. Dedemin topraktan yapılmış, kireç boyalı bir evi vardı. Ev, o kocaman bahçenin tam ortasındaydı. Evin arkasında bir meyvalık vardı, erik ağacının yanı sıra, dutlar, kirazlar, şeftaliler, incirler hatta bir ceviz ağacı... Her biri bir evladı, bir torunu müjdeliyordu. Ön bahçede ise, çitler ile korunmaya alınmış bir çiçek bahç...
-- Günlük / Öyküler / Denemeler --