Gökyüzü masmaviydi... Çocukluğumda, hemen her zaman, gökyüzü masmaviydi.. Yada ben hep öyle hatırlıyorum, yaşım ilerledikçe, eski güzelleşiyor. Oysa; çocukluğumda daha farklı olacak gibi geliyordu.. Yaz tatillerini köyde geçirirdik, İstanbul - Ankara arasına sıkışmış ufak bir kasabaydı bizimkisi, köyü daha da küçüktü.. Ama "Çarşı" büyük gelirdi gözümüze, köy de olduğundan da küçük... İlkokul öğrencisiydim, tahta ve toprak karışımı bir evimiz vardı. Hâla aradığım tatlı sessizliğin o günlerden miras kaldığını söylersem inanır mısınız? Sabahları tavukların gıdaklamasından başka gürültü duyulmazdı. Geceleri böceklerin sesleri, bir iki gece kuşu ve rüzgarın fısıltısı. Diyorlar ki; bizim dilimiz rüzgarın fısıltısından yerleşmiş ağzımıza, ormanın sesleri, kuşların ötüşü ve daha kimbilir neler. Sonra insanlar insanlara karışmış ve biz toprağın seslerini unutmuş, dilimizi kaba bir gürültü haline getirmişiz. Şimdi daha bile kötü: Sesimizi çokluğun ve yokluğun pisliğine ezd...
-- Günlük / Öyküler / Denemeler --