Jan Devrim

Yol yorgunu gibi başlamışım bu hayata, bir takım kirli terminal duraklarında su içmişim. Hiç anlatamadım neler hissettiğimi,  bu bir şarkı aslında. Hayata farketmeden atılmadık mı, şimdi farketmeden aşık olduysak kimin suçu bilemiyorum. Ben tilki kurnazıyım, ben tilki kurnazıyım. Yorgunluk.  Stop. Kocaman, büyük bir ay vardı gökyüzünde. Bütün kötülükler kulaklığımdan kaçıyordu,  çok güçlüydüm. Sevmenin ve sevilmenin doruğundaydım. Bir umut tarlasında yaşıyordum, beni çok dövmüşlerdi. Her yanım ezik, yara ve mutsuzluk içindeydi. Ben bir damla huzura muhtaçtım. Ümit ve huzur göründü ötelerden, tutundum.  Kötülüklerimi lanetledim, bıraktım arkamda. Arkamdan koşup geldiler, daha hızlı koştum.  Sevdim.  Çok aşık oldum. Çok kokladım, çok istedim. Hayata tutunmak istedim. İlk defa ölmek değil yaşamak istedim. İstedim ki Rıza dan fazla, Erdal dan dolu, Zeki den doğru yaşayayım. Yoruldum.  Anladım ki, kola...

Yıkımın  Çolak Tanrısı Za Küçük Evrenin çolak tanrısı Za, karanlıktaki uykusundan uyandı ve büyük bir boşluk buldu.  Bu boşluğu sevmedi, Za. Bir küçük Yıldız yarattı önce. Bu yıldıza “Kaar” adını verdi. Kaar, kuvvetli bir yıldızdı. Bir süre izledi, alevlerini ve gücünü. Bu gücün kendisinden geldiğini gördü.  \ Kaar’a yaşam üfledi. Yaşam alevlerin ve öfkenin içinde var olamazdı, bu yüzden Kaar kendi içinden parçalar fırlattı boş Evrenin içine. Bu parçalar, etrafında dolaşmaya başladı. Za, bu ahenkli dönüşü sevdi. Her bir parça farklı farklı gezegenler oluşturdu. Önce birer kaya parçasıydı her biri, sonra şekillendiler ve değiştiler. Herbirinin farklı özellikleri oldu. Kimi soğuktu kimi sıcak. Kimi ıslaktı, kimi kuru. Kimi küçüktü kimi devasa. Bunlardan biri,Runt,  Kaar’dan aldığı yaşamla kıpırdandı. İçinde minik minik hareketler başladı. Za ilgi ve heyecanla izledi. Tek bir nefesinin zaman içindeki etkisini gördü. Devasa hareketlerin, alevlerden ...