Masumiyet küçüldü, minicik kaldı. Nadir bir maden gibi, bulunamaz hale geldi. Sanıyorum, arayanlar da yoruldu ve peşini bıraktı. Masumiyet, bir zamanlar gerçekten inananların, sıcacık bir aşkla sevenlerin, uzaklarda yaşayanların, büyük gözleri ile tertemiz bakan çocukların ve neşeli hayvanların kalbinden sızıyordu. Zamanla bunların bir çoğunu kirlettik. Öylesine kirlettik ki, artık masumiyet her evin bahçesinde yetişen bir ağaçtan, nadir ve soyu tükenmekte olan bir çiçeğe dönüştü. Masumiyet soldu, küçücük kaldı. Ölmekte olan bir yaşlı hasta gibi, gözleri ışıksız. Soğuk. Bu zaten böyleydi. Bu dün böyle olmadı. Hayatı işgal eden beklentiler, artan ilişkiler ile bu hale geldi. Daha çok insan tanıdıkça kötülüğün çeşitlerini öğrendik. Bunların hepsini bilmezdik. Öldürmenin binbir çeşidi varmış, öğrendik. Aldatmanın, kandırmanın, tecavüz etmenin, kullanmanın, alay etmenin, ezmenin, üzmenin ve nefretin. Nefretin binbin çeşidi varmış. Bir süre öncesine kadar masumiyet çocuklarda ve hayva...
-- Günlük / Öyküler / Denemeler --