24
Taç Yapraklar
Bir çiğ damlası
düştüğünde bahar akşamının rüzgarları bir sokağın tozlarını uçurup başka bir
dünyanın kapısını aralıyordu hayal kırıklıklarının yorgunluğu kirli elbise
torbası gibi kokuyor ümitsizlik içinde aralıksız yürürken bir sokağın başından
sonuna volta atarcasına yaşamak denen hapishane içine bir tek yaprak düşü verir
baharın kuşları her seferinde tekrar yaşamaya ikna ettiğini anlatırken yaşamın
uyum sağlamak ve tekrar ama tekrar ama bir kez daha sevmek ve sevmekten
vazgeçmemek olduğunu hatırlatır yorgunluklar ve ümitsizliklerin şarkıları
bezediği bir anda belki diyebilir insan aklında geçmiş ve hatta gelecek imkansızlıkların
yeni bir hayatın bir tek sayfa olmadığını ama birbirini takip eden sayfalar ve
hikayeler ile dolu bir roman olduğunu ve bu romanın her bir yaprağında bambaşka
bir güzellik olduğunu hatırlamak gerekir kanın biraz hızlı akmasının ne kadar
değerli olduğunu yaşamamanın tutku dolu bir öpücük kadar kısa bir anda gözlerde
kısılmıştır kapanıp açılırken hızla kalp kapakları kaderin döndüğü yada
dönemediği yada dönmesine gerek olmadığı yada dönse bile her şeyin bazen aynı
olacağı ama aslında ne olduğunun da çok da önemli olmadığı bir anda dev bir dev
kadar güçlü ama bir yaprak kadar hafif ve zariftir öpücükler insanın paslanmış
ve eskimiş yaşam makinesinin çarkları tekrar çalışmaya başlar hızlı ama sakin
bir tempo ile yürüyüşüne devam eder yalnız bir adam yolda bulduğu bir çiçeğe
bakarken ve sayar teker teker her bir yaprağı kaç tane var diye…
06/06/2017
Yorumlar