Ana içeriğe atla

En çok güldüğün o an...

Kahkaha atarken, hani dostlarının arasında, el çırparak bir şakaya, çağralarak gülersin ya...

Hani gözlerin kısılır, hafif de nemlenir neşeden...

O, en neşeli anda, beni hatırla...

Unutma... En mutlu olduğun an, çok ama çok mutsuz olmaya en yakın olduğun andır...

Hani benim elimi tutmuş, gözlerimin içine bakmıştın ya o anda, hani birşey söylemek istemiş ama söyleyememiştin.. İşte o anı hatırla...

Hani yalnızdık, terk edilmiştik... Kimsemiz yoktu, hatalıydık belki, büyük bir ama çok büyük bir hata yapmıştık.

Ama ne yapmışsak biz yapmıştık. Bizim yaptığımız bir hatanın dolu dolu bizi mutlu etmesini hatırla.

Kahkaha atarken, aklımıza gelmiyordu, yarın ne olacağı... İçimizde endişe yoktu... En kötü ne olabilirdi ki ?

Hayat nasıl olsa bitmiyor muydu ?

Gençtik, yürekliydik, endişelenecek hiç birşey yoktu..

Tüm gün yaz güneşinin altında oynamış, saçları sırılsıklam olana kadar terlemiş, bulduğu ilk musluğa dudaklarını dayamış çocuklar gibi sevinç, sevgi ve mutluluğa doyuyorduk.

İşte öyle kana kana kahkaha atıyorduk.

Çok ama çok mutlu olduğun o anlarda en çok beni hatırla...

Unutma..

Biz umutla sevinmiştik.

En kötü ne olabilirdi ki?

Ben gittikten sonra, hep neşeli ol, hep mutlu ol...

En çok o mutlu olduğumuz anları hatırla...

Seni ne çok sevdim, seviyorum..

Hep hatırla..

Mayıs 2015..
Ataşehir..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Thassos

Thassos Adası, Kavala'nın açığında bulunan, belki Gökçeada büyüklüğünde güzel bir turizm bölgesi. Ulaşımı Kavala'dan yada Keramoti'den yapılabiliyor. Alexandroupoli'den yaklaşık 150 KM uzaklıkta. Güzel bir otoyol ile ulaşılıyor. Ancak Alexandroupoli/Dedeağaç ile Keramoti arasında çok az akaryakıt istasyonu var. Bu yüzden tedarikli yola çıkmak lazım. Adaya araçla ulaşım Keramoti üzerinden. Esas olarak ada, bu beldeye daha yakın. Kavala'dan yapılacak feribot seyahati daha uzun sürüyormuş. Otoyolda ilk "Feribot" talebasını takip ederek gidilebiliyor. Feribota ulaşmak için zaman zaman tabelalar ortadan kaybolduğundan, Havalaanı tabelasını takip etmek lazım. Son anda başka bir tabela ile yön bulunuyor. Tabelalarda latin alfabesi ile yazılanlar birbirini tutmadığından hayat çok zorlaşabiliyor. Chistopoli yada Hristopoli yazılabiliyor. Aynı gerekçe ile navigasyona da pek güvenmemek lazım. Aynı isme sahip bir çok şehir, bölge var. Rızkının Peşinde Bir Ma...
Yorum Gönder
Read more »

Alexandroupoli

Alexandroupoli, bizim bildiğimiz adı ile "Dedeağaç", Türkiye'ye son derece yakın bir sahil kasabası. Büyük değil, ama turizm açısından, sınırın Türkiye tarafından kalan bölgelere göre çok daha gelişmiş. Türkiye'den girilen otobandan çıktıktan sonra denize doğru gidince otellere ve yemek yenilebilecek yerlere ulaşılıyor. Bir gün kaldığım için çok fazla inceleyemedim ama her bütçeye göre otel ve lokanta var. Kapıdan girince otellerin verdikleri fiyatlar ile internet üzerinden alınan fiyatlar birbirinden çok farklı. Bu yüzden http://www.hotels.com yada http://www.booking.com gibi adresler uzerinden rezervasyon yapılmasını tavsiye ederim. Üstelik başka ziyaretçilerin yorumlarını da okumak mümkün. Otel fiyatları 50 EU ile 140 EU arasında değişiyor. Şu anda yüksek sezon olmasına rağmen, bize 140 EU'ya kendi havuzu olan bir oda önerdiler. Kalmadık o ayrı... Şehir merkezinde "club"lar, kafeteryalar ve lokantalar yanyana. Otel olarak Thraki oteli tercih ...
Yorum Gönder
Read more »

Üstümde Bunu Bulmuşlar

Ben öldükten sonra, cebimde bir sinema bileti bulmuşlar. Kötü bir macera filminin bileti, yani öyle ciddiye alınacak birşey değil. Akşam matinesiydi, indirim kartımı kabul etmemişlerdi, biraz pahallıydı. Homurdanıp ödemiştim, gişedeki kızın aldırmaz tavırları sıkıntımı ağırlaştırmıştı. Filmin başlamasına biraz zaman vardı, gezindim alışveriş merkezinde. Vitrinlere baktım, vitrinlere bakan insanlara. Fiyat etiketleri, tıpır tıpır yürüyen kadınlar. Tatlı kahkahalar, ışıklar ve yansımaları... Güzel mavi gömlekler, hep sevdiğim gibi. Yüzüm karardı, sıkıldım. Işıklar gözümü kör etti, kaçarcasına çıktım binadan. Gök alabildiğine uzanıyor, arabalar kızarmış bulutların altında dört bir yana kaçışıyordu. Ufukta hayatımın en kızıl güneşi batıyordu. Gün batıyordu. Gökyüzü, binalar... Altında gezinen insanlar... Her biri birleşmiş, tek bir nesne olmuştu. Tek bir büyük resim, akıl almaz bir manzara. Bir dehşetli resmin içinde, bir minicik karakter olmuşum, neresi gerçek neresi sadece bir s...
1 yorum
Read more »