Nefreti Çok Öfkeli Kahraman Meleğin İğrenç Kusmukları

Tuvaletin zemininde her zaman oradaymış da bir tüm kötülüklerden boklarımı korumaya çalışıyormuşçasına bekleyen bir önceki gecenin kusmuk dolu hatırasının uyandırdıklarından kurtulmak için vicdanımın ve içimde çağlayan o azgın derenin kendimi sakinleştirmek istercesine bir vahşi hayvanı boğazını sıkarak öldürürsün ancak dişlerini sana geçirmesine de engel olamıyorum kendim denen o yalnızlık ve mutsuzluk makinasının ürettiği hayallerin ötesinde bir mutluluk saklanmış gibi geliyor bazen küçük bir çocuk gibi bir koltuğun arkasındaki ağlama köşesine gittiğim her seferinde ölecekmişim gibi gelirdi ve ölmemin en büyük intikam veya en açık iletişim olduğunu düşünürdüm her sorunun çözümünün kelimeleri kelimelerin arkasına saklamak olduğunu sanıyordu benim bütün kelimeleri bildiğimi bilmezden gelircesine karışık bazı düşünceler aklımda uçup uçup giderken sonbahar kuşları kanatlarının arasında bir melek havalandı gitti yer yüzünde kendisine bağıran ve azarlayanın korkusu ile kendini ateşin ve kükürdün kokusuna bıraktı asla umulan kahraman olamayacağını ve bir kalp kırgınlığı olduğunun artık farkına varmış olarak.